Lingewaard

Vandaag beleven we de tot nu toe heetste dag van 2015. De rokjes en korte broeken mogen de kast weer uit en mensen zoeken massaal het strand en de terrasjes op.

Gisteren mocht ik aan den lijve ondervinden hoe ontspannen en gezellig het kan zijn om eens een keer vóór de middag een terrasje te pakken en geoorloofd een biertje te drinken onder het genot van een heerlijk zonnetje in goed gezelschap. Bedankt nogmaals “baas”.

Vandaag is het dus weer zo’n terrasjesdag maar als we de voorspellingen mogen geloven gaat deze wel eindigen in wat gedonder en een hoop nattigheid. Misschien dat de nattigheid in Doornenburg zich al eerder aankondigt dan in de rest van het land. In de vorm van een traantje van het lachen of van emotie.

Vandaag is namelijk de dag dat het dorp afscheid neemt van een icoon. Iemand die dertig jaar lang klaar heeft gestaan voor zijn patiënten en door veel mensen herinnerd zal worden als de dokter met de bulderende lach. Ik heb het natuurlijk over Dokter Timmers. In tegenstelling tot Sepp Blatter stapt hij niet op omdat het hem te heet wordt onder de voeten en anders dan bij de FIFA krijgt het dorp er een waardige opvolger voor terug in de persoon van Teun van den Hurk, met wie we vanmiddag officieel kennis kunnen maken.

Nu het onderwerp “huisartsenpost” gisteren ook weer even centraal stond bij politiek Lingewaard dwalen mijn gedachten af naar de tijd dat de huisartsenpraktijken van Lingewaard per toerbeurt de weekend- en nachtdiensten op zich namen. In Het Gemeentenieuws viel dan iedere week te lezen welke praktijk er voor de komende week en het weekend bereikbaar was en zo hoefde je zelden lang te wachten op de nodige medische hulp.

Een cliënt van mij vertelde me afgelopen week dat ze zich dokter Timmers nog heel goed kon herinneren, in zijn beginjaren als arts in Doornenburg, toen hij als jonge man in het weekend ook een keer opgeroepen werd toen haar man heel erg ziek was. Timmers kwam en bleef vervolgens bij hen zitten, wachtend op een eventuele volgende oproep. Want thuis zat hij toch maar in zijn eentje te wachten op een oproep, dus waarom niet het nuttige met het aangename verenigen aldus de dokter.

Tegenwoordig gaan de zaken wel even anders. Helaas heb ik dat zelf mogen ondervinden toen ik een paar jaar geleden een niersteenaanval kreeg. Niet wetende wat het precies was heb ik eerst een paar uur met pijn gelopen, krampen die leken op darmklachten. Toen de pijn erger en erger werd besloot mijn vriend toch maar eens de huisartsenpost te raadplegen. Er was helaas geen arts aanwezig om ons te woord te staan maar er zou z.s.m. iemand terugbellen. Na zelf nog twee keer gebeld te hebben en twee uur verder te zijn hadden we eindelijk een arts aan de lijn die zei niersteen te vermoeden en ons vervolgens vriendelijk doch dringend verzocht naar de post te komen.

Nadat we met het zweet op de rug hadden geregeld dat er midden in de nacht iemand in huis kwam die bij de kinderen bleef, konden we eindelijk op weg naar de huisarstenpost. Eenmaal daar aangekomen bleken alle artsen alweer weg te zijn op huisbezoek en was het weer wachten geblazen, terwijl ik al spugend heen en weer liep en het niet meer kon maken van de pijn. Toen de arts na lang wachten weer terugkwam en ik een injectie tegen de pijn had gehad, mochten we nog “even” naar Velp rijden om medicatie op te halen.

Al met al zijn we vanaf de eerste keer bellen totdat we weer thuis waren meer dan 5 uur druk geweest en hebben we er ook nog andere mensen voor uit bed moeten bellen. En dan was ik nog gezegend met een lieve vader die even bij de kinderen wilde blijven en een “topchauffeur” die per direct beschikbaar was en ook nog eens wist waar we in Velp precies moesten zijn voor de medicijnen. Maar ik weet dat lang niet iedereen in deze luxepositie verkeert.

Dus als je aan mij vraagt of ik een voorstander ben voor een huisartsenpost in Lingewaard zeg ik volmondig ja.

We hebben in Doornenburg en Lingewaard al van veel zaken afscheid moeten nemen, zaken die we eerst om de hoek vonden maar waarvoor we nu steeds verder weg lijken te moeten gaan om ze te kunnen krijgen. Bij de meeste dingen is het uiteraard geen kwestie van leven en dood maar als het om onze gezondheid gaat is dat dus niet zelden wel het geval.

Dat dokter Timmers voorgoed is uitgedokterd is voor Doornenburg en omstreken dus een bittere pil. We verliezen hiermee een bevlogen kundige en meelevende arts.  Een mooi mens die door de Doornenburgers in de harten is gesloten.

“Dokter Timmers” is geschiedenis, schreef geschiedenis en gaat in de  toekomst vast nog meer geschiedenis schrijven daar hij zich onlangs heeft aangesloten bij de historische kring in Doornenburg.

Vanmiddag is op het binnenplein van kasteel Doornenburg vanaf 16.00 uur zijn officiële afscheid. Een middag dus met een lach en een traan, met veel handdrukken, herinneringen en ik wed heel veel kaarten en brieven. Huisartsenpost!!

Vanmiddag héél even te vinden in Doornenburg.

En mocht U vandaag niet naar zijn afscheid gaan maar wel ergens in het zonnetje zitten met een lekker drankje in goed gezelschap. Hef dan even het glas op deze unieke persoon met het hart op de juiste plaats. Dan doe ik dat ook.

Bedankt dokter Timmers voor alle goede zorgen. Het ga je goed.

Joyce Derksen